بررسی تطبیقی مسئله رؤیت الهی در المیزان و المنار با تأکید بر آیه میقات (اعراف: 43)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

چکیده

رؤیت به معنای دیدن با چشم ظاهری یا با قوه تخیل و همچنین در معنای تفکر و تعقل یکی از صفات سلبی خداوند است و مورد تنازع بین مفسران شیعی و سنی است. در این مقاله مسئله رؤیت الهی در المیزان و المنار با تأکید بر آیه میقات به روش توصیفی-تحلیلی و به صورت تطبیقی بررسی می­شود. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می­دهد که وجه اشتراک دیدگاه این دو مفسر در این است که هر دو رؤیت خدا را با چشم ظاهری در این دنیا محال می­دانند، اما خدا را در آخرت قابل رؤیت می­دانند با این تفاوت کهاز نظر علامه طباطبایی دیدن خداوند نوعی درک و شعور است که با آن حقیقت و ذات هر چیزی بدون وساطت چشم یا فکر درک می­شود که همان علم حضوری نسبت به خداوند است. رشید رضا ایده بلاکیف را به عنوان راهکار تنزیهی خود مطرح می­کند. وی امکان رؤیت خدا در آخرت را ثابت می­کند و این رؤیت را کامل­ترین و برترین نعمت روحانی خداوند معرفی می­کند و مستند خود را آیه 17 سوره سجده و حدیث قدسی پیامبر (ص) در مورد نعمت­های خداوند برای بندگان در قیامت می­داند.

کلیدواژه‌ها